Czarny Dąb
Właściwości
Dąb jest utożsamiany z honorem, szlachetnością i mądrością dzięki swojej wielkości i długowieczności. Bywają okazy, które żyją ponad 300 lat, co czyni je symbolem długiego życia.
Starożytni królowie nosili korony z liści dębu, symbol boga, którego uosabiali na ziemi. Również dowódcy rzymscy, podczas parad zwycięstwa, byli obdarowywani koronami z liści dębu.
Wiele osób wierzy, że dęby mają zbawienny wpływ na poziom stresu, zmęczenie, osłabienie, spadek formy psychicznej, dlatego zalecane są spacery pośród tych rozłożystych drzew.
Mówi się, że sen o dębie przepowiada długie i dostatnie życie.
Pochodzenie
Ten wyjątkowo piękny materiał pochodzi z pni dębowych, które przeleżały w wilgotnej glebie lub wodzie kilkaset do kilku tysięcy lat. Ponieważ dąb zawiera garbniki, które reagują z obecnymi w wodzie i glebie solami żelaza, drewno to z czasem zmienia kolor, stając się stopniowo szaro-czarne, a nawet granatowo-czarne.
Czarny dąb występuje w Europie Środkowej, zwłaszcza w dorzeczach rzek. Ze względu na niewielkie zasoby tego materiału, tylko najlepsi rzemieślnicy wykorzystują go w swojej pracy, czy to jako inkrustacje, cenne okleiny, meble drewniane, przedmioty artystyczne czy też biżuterię. Ograniczona dostępność i wysoka wartość sprawia, że kładzie się nacisk na wysoką jakość wyrobów, które wydobywają piękno drewna.
W S&A używamy czarnego dębu, który został znaleziony w gdańskiej rzece Motławie oraz starannie przetransportowany do fabryki. Pień drzewa suszył się tam przez osiem lat i podczas tego procesu nie zostały użyte żadne środki chemiczne.
Nazwa
Historycy uważają, że słowo Dąb pochodzi od irlandzkiego słowa "daur" lub greckiego "druns", które oznaczają „drzewo”. Bardziej przekonujące jest sanskryckie słowo Duir, czyli drzwi, gdyż wierzono, że dąb jest świętą duchową bramą.
Historia
Najstarsze pnie czarnego dębu, znalezione podczas badań archeologicznych prowadzonych na terenie Gdańska, w północnej Polsce, datowane są na XIV wiek.
W carskiej Rosji za posiadanie mebli z czarnego dębu groziła kara śmierci, były one bowiem zastrzeżone dla rodziny panującej.
